Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
xainlik — is. 1. Xəyanət; xəyanət etmə, xəyanətkarlıq, dönüklük, satqınlıq, vəfasızlıq; xaincə hərəkət. Xainlik etmək. 2. Vəfasızlıq, əhdi pozma, dönük çıxma, dönüklük. <Süleyman:> Mən də axtararam, özümə bir gözəl qız taparam, xainlik pis şeydir. Ü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cəfa — f. əsli ə. 1) əziyyət, əzab, incitmə; 2) vəfasızlıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qədr — ə. 1) dəyər, qiymət; 2) hörmət, etibar; 3) rütbə, dərəcə; 4) miqdar, kəmiyyət ə. 1) sözünün üstündə durmama; vəfasızlıq, xəyanət; 2) zülm, rəhmsizlik, zalımlıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bivəfalıq — bax vəfasızlıq. Vaxtında sən aşinalıq etdin; Döndün, belə bivəfalıq etdin. X. N.. Əzəldən eylədin mənnən aşinalıq; İndi nədən oldu bu bivəfalıq? Aşıq Dilqəm … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dönmək — f. 1. Getdiyi, ya durduğu tərəfin əksinə çevrilmək. Sağa dön! – Atlı . . bütün vücudu ilə səs gələn səmtə döndü. M. Hüs.. // İstiqamətini dəyişmək, başqa tərəfə yönəlmək. Küçəni dönərkən bir Çin polisi onun qabağını aldı. S. S. A.. // «Dönüb»,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dönüklük — is. 1. Əhdində, sözündə durmama; səbatsızlıq, etibarsızlıq, vəfasızlıq. Dönüklük etmək. – <Əmiraslan ağa:> Yoxsa dönüklük olmuşdur? S. S. A.. Onda qubernator . . deməzdimi ki, ay Müqim bəy Cavanşir, bu nə dönüklük azarıdır ki, səni… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duz-çörək — is. 1. Duz və çörək. Ağsaqqal cavan, qoca qarı, gəlin qız hamı əllərində duz çörək altdan yuxarı çıxmağa başladı. Ə. Vəl.. 2. məc. Yaşama vəsaiti, dolanacaq üçün zəruri olan şeylər; çörək, yemək içmək. ◊ Duz çörək basmaq – dostluğa zidd iş görmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
etibarsız — sif. 1. Etibarı olmayan. Etibarsız yoldaş. Etibarsız dost. – Etibarı kəsib, etibarsız yar; Əl qaldırıb, özgə yara yalvarar. «Lətif şah». Etibarsız çıxmaq – verdiyi sözdən, vədədən qaçmaq, vəfasızlıq göstərmək. 2. Etibara, inanılmağa layiq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lal — sif. 1. Danışmaq qabiliyyətindən məhrum olan, danışa bilməyən. Lal adam. // İs. mənasında. Lalın dilini anası bilər. (Məsəl). Biz yetişdik yığın yığın kor, lal; Hər tərəfdən sağır, çolaq və topal. H. C.. Lal eləmək məc. – susdurmaq, danışmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
namərd — sif. <fars.> Alçaq, müxənnəs, nakişi, əclaf. Namərd adam. // Vəfasız. <Serqo:> Gözəl eşqində könül yanar, sızlar; İnsaf, mərhəmət yox namərd fələkdə. H. C.. Namərd çıxmaq – əhdi pozmaq, vəfasızlıq etmək, xain çıxmaq, xəyanət eləmək.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
